RENZO PIANO

Ο Renzo Piano γεννήθηκε σε μια οικογένεια των οικοδόμων στη Γένοβα, Ιταλία το 1937. Όλοι οι ανάδοχοι είχαν ακολουθήσει τα βήματα των προηγουμένων όμως ο Renzo Piano αντ' αυτού επέλεξε την αρχιτεκτονική. Ο Renzo Piano μελετούσε στο σχολείο αρχιτεκτονικής του Μιλάνου ‘’POLITECNICO DI MILANO’’. Μετά από τη βαθμολόγησή του το 1964 ο Renzo Piano εργάστηκε στην επιχείρηση του πατέρα του και κατά τη διάρκεια του 1965-1970 ο Renzo Piano εργάστηκε στα γραφεία του Louis I. Kahn στη Φιλαδέλφεια και ZS. Makowski στο Λονδίνο. Άλλη σημαντική επιρροή που αναγνωρίζετε στον Renzo Piano, ήταν ο Pierluigi Nervi.Άλλη σημαντική επιτροπή του Renzo Piano ήταν το 1969 για να σχεδιάσει το ιταλικό περίπτερο βιομηχανίας σε Expo' 70 στην Οζάκα. Το πρόγραμμα EXPO προσέλκυσε πολλή ευνοϊκή προσοχή, συμπεριλαμβανομένης αυτής ενός άλλου νέου Άγγλου αρχιτέκτονα, του Richard Rogers. Οι δύο αρχιτέκτονες διαπίστωσαν ότι είχαν πολλά κοινά μεταξύ τους και όταν τους πρότεινε μια εταιρία εφαρμοσμένης μηχανικής συνεργάστηκαν και εισήγαγαν το διεθνή ανταγωνισμό για το Georges Pompidou Centre στο Παρίσι όπου έκαναν και κέρδισαν. Το αποτέλεσμα ήταν τετραγωνικά μέτρα εκατοντάδων χιλιάδες στην καρδιά του Παρισιού, που αφιερώθηκαν στις μεταφορικές τέχνες, τη μουσική, το βιομηχανικό σχέδιο και τη λογοτεχνία. Μια συντριπτική επιτυχία όπου ο Rogers και ο Renzo Piano έγιναν αναγνωρίσιμα ονόματα σε όλο τον κόσμο.Τα χαρακτηριστικά αυτού του έξι-ορόφου σύνθετου είναι ορατή τεχνολογία υπό μορφή πλεγμάτων κατασκευής, στοιχείων χρησιμότητας στα φωτεινά χρώματα και διαφανών σωλήνων. Αυτό το κτήριο περιγράφεται συχνά ώς, υψηλή τεχνολογία "Η κύρια εργασία του Renzo Piano περιλαμβάνει περισσότερα από 40 worid-διάσημα προγράμματα, ως μουσεία, στοές, εκκλησίες, πάρκα μουσικής, ιδρύματα και εθνικά κέντρα, εμπορικά κέντρα, γέφυρες, αναδημιουργίες των τετραγώνων, αερολιμένες κ.λπ.Ένα από το διασημότερο μουσείο του είναι de Menil Collection στο Χιούστον, Τέξας. Το 1982, ο συλλέκτης Δομίνικος de Menil ήρθε σε επαφή με το Renzo Piano για να σχεδιάσει ένα μουσείο για τη συλλογή της, η οποία ενσωμάτωσε περισσότερες από 10 000 εργασίες του πρωτόγονου. Το μουσείο προορίστηκε επίσης ως κέντρο για τη μουσική, τη λογοτεχνία, το θέατρο και τις πολιτιστικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Βρίσκεται σε ένα μικρό πάρκο που περιβάλλεται από τη χαμηλή κατοικημένη κατοικία, και είναι χαρακτηριστικό λόγω της απλότητας, της ευελιξίας, των ανοιχτών χώρων και του φωτισμού του με τη φυσική ελαφριά σχεδιασμένη πρόσθετη στέγη, Ο Renzo Piano συγκρίνει αυτό το μουσείο με το κέντρο Pompidou και λέει: " Παράδοξα, η συλλογή Menil με τη μεγάλη ηρεμία της και τη συγκρατημένη περιγραφή της είναι πολύ πιο σύγχρονη από το κέντρο Pompidou. Η τεχνολογική εμφάνιση του κέντρου Pompidou είναι παρωδία. Η τεχνολογία που χρησιμοποιείται για τη συλλογή Menil είναι πιο προηγμένη,.Στην άλλη πλευρά του κόσμου στην Νέα Καληδονία, ο Renzo Piano έκανε το Tjibaou που το πολιτιστικό κέντρο εξήγησε ότι υπήρχαν δυσκολίες στην εύρεση ενός τρόπου να εκφραστούν οι παραδόσεις στον Ειρηνικού όμως διαμορφώθηκαν. Η έννοιά του είναι γνήσιο χωριό που συντίθεται σε δέκα δομές των διαφορετικών μεγεθών και των λειτουργιών. Ο μεγαλύτερος είναι τόσο ψηλός όπως κτήριο εννέα ορόφων. Οι δέκα δομές του κέντρου αυτού οργανώνονται σε τρία χωρία:Κάποιο αφιερώνεται στην έκθεση, άλλο είναι για το διοικητικό προσωπικό, τους ιστορικούς και άλλα γραφεία και το τρίτο είναι για τις δημιουργικές δραστηριότητες όπως ο χορός, η ζωγραφική, το γλυπτό και η μουσική. Οι κατασκευές είναι κυρτές δομές που μοιάζουν με τις καλύβες, χτισμένες από τις δοκούς και τα πλευρά και ο Renzo Piano προσθέτει:Είναι μια έκφραση της αρμονικής σχέσης με το περιβάλλον. Ένα από τα πιο πρόσφατα προγράμματά του ήταν να σχεδιαστεί ένας αερολιμένας στην Οζάκα, Ιαπωνία. Δεδομένου ότι η Οζάκα δεν είχε κανένα δωμάτιο για έναν αερολιμένα, οι αρχές αποφάσισαν να χτίσουν ένα τεχνητό νησί στον κόλπο. Ο αεροσταθμός Kansai είναι μια δομή με τις κυματιστές, ασυμμετρικές γραμμές και είναι σε θέση 100 000 επιβάτες ημερησίως και είναι ο μεγαλύτερος που έχει σχεδιαστεί μέχρι στιγμής.Ο Renzo Piano απονεμήθηκε για 30 βραβεία από το 1978 μέχρι το 2000. Το περισσότερο γόητρο ήταν το βραβείο αρχιτεκτονικής Pritzker, που ο Renzo Piano έλαβε το 1998 στο λευκό οίκο, την Ουάσιγκτον, τις ΗΠΑ και το βραβείο Wexner το 2001 που παραλήφθηκε επίσης στις ΗΠΑ, στο κέντρο Wexner για τις τέχνες στο Οχάιο.