Οι Ασυνήθιστες Καλύβες του Renzo Piano

Εντελώς εμπνευσμένος από την κουλτούρα και τις παραδόσεις της χώρας, το κτίριο που αφιερώθηκε εις μνήμη του Jean Marie Tjibaou , όπου πήρε και το όνομά του το Πολιτιστικό Κέντρο είναι ένα από τα πιο ασυνήθιστα έργα που έχουν δημιουργηθεί από τον Renzo Piano, διότι όπως τονίζει και ο ίδιος, ενσαρκώνει στην Λευκορωσία το πνεύμα του Κανάκη, ο λαός της Νέας Καληδονίας, όπου όλη αυτή τη μεγάλη και συναρπαστική πολύπλοκη ενσάρκωση κατάφερε να την χτιστεί ανάμεσα σε αυτόν τον λαό.

Η ιδέα τέθηκε σε λειτουργία στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μετά από τη δολοφονία του Jean-Marie Tjibaou, ηγέτη του κινήματος της ανεξαρτησίας της χώρας, μια γαλλική αποικία από το 1864. Ήταν, πράγματι, μετά από αυτό το τραγικό γεγονός, πάρθηκε η απόφαση, ότι ένα κέντρο για τη διατήρηση του τοπικού πολιτισμού, όπου σχεδόν είχε καταστραφεί στις αρχές του αιώνα από τους αποίκους, θα πρέπει να οικοδομηθεί. Κάλεσε τη διεθνή ανταγωνισμό, κέρδισε ο Renzo Piano, οδήγησαν στην κατασκευή ενός είδους χωριό, όπου θα φιλοξενήσει εκθέσεις, συνέδρια και δημιουργικές δραστηριότητες.

Σκαλιστό οστρακοειδής δομές, δέκα συνολικά, από ράγες του ξύλου, είναι διατεταγμένα γύρω από ένα αίθριο το όποιο καλύπτεται, όπως και ένα παραδοσιακό χωριό. Η ιστοσελίδα, που έχει επιλεγεί μαζί με την Κανάκη (που κυριολεκτικά σημαίνει "άνδρες") είναι μια χερσόνησος ''jutting'' όπου αναφέρονται στον ωκεανό, πλούσια σε βλάστηση και σε άμεση επαφή με τη φύση.

Το συγκρότημα είναι χτισμένο εξολοκλήρου στην Ιρόκο, όπου ξύλα εισάγονται από την Γκάνα, τα οποία είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά στην υγρασία και τα έντομα. Το κέλυφος δομές έχουν διαφορετικά ύψη, με ανώτατο όριο τα 28 μέτρα.

Η διάρθρωση αντικατοπτρίζει παραδοσιακά χωριά, που αποτελούνται από διάφορα συμπλέγματα των κατοικιών που ομαδοποιούνται. Αυτές οι πολύ ασυνήθιστες καλύβες είναι επίσης συγκεντρομένες σε μια σειρά, ακριβώς σε τρεις ομάδες.

Η πρώτη, η οποία, επίσης, ως την είσοδο, στεγάζει μόνιμη έκθεση για την Kanak πολιτισμού, καθώς ένα αμφιθέατρο και υπηρεσιών εστίασης. Μια βιβλιοθήκη, αίθουσα συνεδριάσεων και τα γραφεία στεγάζονται στην δεύτερη σειρά, ενώ η τρίτη αποτελείται από δωμάτια για δημιουργικές δραστηριότητες, με μουσική και ζωγραφική. Ένας διάδρομος που καλύπτεται, με θέα τον ωκεανό στη μία πλευρά και την πυκνή βλάστηση του νησιού από την άλλη, ενώνει τις δομές και οι 10 μαζί. Το κέλυφος των καλύβων αυτών κρύβεται ένα αποτελεσματικό σύστημα παθητικού εξαερισμού.

Ο σεβασμός των τοπικών παραδόσεων και του πολιτισμού, της ευαισθησίας προς τη φύση, και την ικανότητα να επικοινωνεί με τους ανθρώπους που είναι τόσο διαφορετική, κάνουν αυτό το έργο μια πραγματικά υποδειγματική δουλειά από το είδος της αρχιτεκτονικής, η οποία επιδιώκει την καθολικότητα στο αυθεντικό.

PRIZES-Βραβεία που έχει παραλάβει ο Renzo Piano στην Αρχιτεκτονική του καριέρα

Prizes and AcknowledgementsAIA Honorary Fellowship, U.S.A. (1981)

Royal Institute of British Architects Gold Medal, England (1989)

Cavaliere di Gran Croce award by the Italian Government, Roma, Italy (1989)

Kyoto Prize, Inamori Foundation, Kyoto, Japan (1990)

American Academy of Arts and Letters Honorary Fellowship, U.S.A. (1994)

Goodwill Ambassador of Unesco for Architecture (1994)

Premio Michelangelo in Roma, Italy (1994)

Praemium Imperiale, Tokyo, Japan (1995)

Erasmus Prize, Amsterdam, The Netherlands (1995)

The Pritzker Architecture Prize, The White House, Washington, U.S.A. (1998)

Architect of the National Academy of San Luca, Rome, Italy (1999)

Officier de l’Ordre National de la Légion d’Honneur, France (2000)

Leone d’Oro to the career, Venice, Italy (2000)

Premio Leonardo, Palazzo del Quirinale, Rome, Italy (2000)

Wexner Prize, Wexner Center for the Arts, Columbus, Ohio, U.S.A. (2001)

Jean - Marie Tjiabaou, New Caledonia

Το Κέντρο ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥ Tjibaou, είναι αφιερωμένο στον Jean-Marie Tjibaou ο οποίος πέθανε το 1989, ενώ ηγείται του αγώνα για την αυτονομία της χώρας του από τη γαλλική κυβέρνηση. Είναι αφιερωμένο στην πολιτιστική προέλευση και την αναζήτηση ταυτότητας του Kanak, αυτόχθονα λαό του και τη Νέα Καληδονία Νότιο Ειρηνικό. Στη γλώσσα του Jean-Marie Tjibaou, ''pije'', είναι επίσης γνωστή ως ''Ngan Jila'' που σημαίνει πολιτιστικό κέντρο.


Το ίδιο το Κέντρο είναι παρόμοιο με εκείνο των χωριών όπου ζουν οι φυλές Kanak. Μια σειρά από καλύβεςπου διακρίνουν τις διαφορετικές λειτουργίες και ιεραρχίας των φυλών και ένα κεντρικό σοκάκι ανάμεσα στις καλύβες όπου κατά μήκος τους είναι διάσπαρτες. Πιο συγκεκριμένα, το Πολιτιστικό Κέντρο αποτελείται από τρία "χωριά" που αποτελούνται από δέκα «Μεγάλα Σπίτια» των διαφόρων διαστάσεων και λειτουργιών (εκθεσιακούς χώρους, βιβλιοθήκη πολυμέσων, κυλικείο, διάσκεψη και αιθουσών). Τα "Μεγάλα Σπίτια» όταν συνδέονται με μακρά, απαλά curving περικλείεται ένας διάδρομος, που θυμίζει τις τελετές του παραδοσιακού χωριού Kanak.

Η ταυτότητα του Kanak δεν είναι μόνο να ενισχύσει με τη μορφή του κτιρίου, αλλά και μέσα από τη σχέση του με το φυσικό τοπίο. Βρίσκεται σε μια χερσόνησο ανάμεσα στον Ειρηνικό Ωκεανό και μια ήρεμη λιμνοθάλασσα του σχεδιασμού του Renzo Piano όπου εκμεταλλεύεται τους ανέμους από την πλευρά των ωκεανών μέσω του συστήματος φυσικού αερισμού. Χρησιμοποιείτε οριζόντιο ξύλο ''iroko'' και ράγες που αποτελούνται από ξύλο το οποίο έχει μεγάλη αντοχή και στους ισχυρούς ανέμους το οποίο βρίσκετε στην εξωτερική πρόσοψη προς τον ωκεανό και σε ένα δεύτερο στρώμα, μια εσωτερική πρόσοψη από γυαλί που σκιάστρα ανοικτή ή κοντά ανάλογα με την ταχύτητα του ανέμου, επιτρέπουν τη ροή του ανέμου μέσω του εξαερισμού του κτιρίου. Το διπλό στρώμα του δέρματος με φίλτρα επίσης κάνει το ζεστό αέρα να αποτελεί μια ανοδική λειτουργία παρόμοια με μια καμινάδα.

Ο ήχος και η αίσθηση του ανέμου είναι κάτι που μπορεί να προκύψουν μόνο με το να υπάρχει και φαίνεται να ξεπερνούν κάθε είδους τεχνολογική άποψη ή μηχανισμούς. Είναι ένα αίσθημα στο εσωτερικό. Προστατεύονται από την άλλη να είναι κοντά στη φύση. Το Κέντρο είναι επίσης από διάφορους εξωτερικούς χώρους όπου διερευνάτε περαιτέρω η σχέση του Kanak πολιτισμού στη φύση και στο τοπίο. Ένα μονοπάτι το οποίο άνεμοι μέσω της πυκνής φυσικής βλάστησης, παραδοσιακές τελετές λόγου της Kanak με παραδοσιακές καλύβες, ένα υπαίθριο αμφιθέατρο και κατοικίες για την επίσκεψη των καλλιτεχνών, των καθηγητών, των πανεπιστημιακών και των φοιτητών. Οι χώροι αυτοί, καθώς και το κεντρικό κτίριο, εντάσσει τον εαυτό τους έτσι ΄ψστε να επωφεληθούν από τη φυσική ομορφιά του τόπου.

RENZO PIANO

Ο Renzo Piano γεννήθηκε σε μια οικογένεια των οικοδόμων στη Γένοβα, Ιταλία το 1937. Όλοι οι ανάδοχοι είχαν ακολουθήσει τα βήματα των προηγουμένων όμως ο Renzo Piano αντ' αυτού επέλεξε την αρχιτεκτονική. Ο Renzo Piano μελετούσε στο σχολείο αρχιτεκτονικής του Μιλάνου ‘’POLITECNICO DI MILANO’’. Μετά από τη βαθμολόγησή του το 1964 ο Renzo Piano εργάστηκε στην επιχείρηση του πατέρα του και κατά τη διάρκεια του 1965-1970 ο Renzo Piano εργάστηκε στα γραφεία του Louis I. Kahn στη Φιλαδέλφεια και ZS. Makowski στο Λονδίνο. Άλλη σημαντική επιρροή που αναγνωρίζετε στον Renzo Piano, ήταν ο Pierluigi Nervi.Άλλη σημαντική επιτροπή του Renzo Piano ήταν το 1969 για να σχεδιάσει το ιταλικό περίπτερο βιομηχανίας σε Expo' 70 στην Οζάκα. Το πρόγραμμα EXPO προσέλκυσε πολλή ευνοϊκή προσοχή, συμπεριλαμβανομένης αυτής ενός άλλου νέου Άγγλου αρχιτέκτονα, του Richard Rogers. Οι δύο αρχιτέκτονες διαπίστωσαν ότι είχαν πολλά κοινά μεταξύ τους και όταν τους πρότεινε μια εταιρία εφαρμοσμένης μηχανικής συνεργάστηκαν και εισήγαγαν το διεθνή ανταγωνισμό για το Georges Pompidou Centre στο Παρίσι όπου έκαναν και κέρδισαν. Το αποτέλεσμα ήταν τετραγωνικά μέτρα εκατοντάδων χιλιάδες στην καρδιά του Παρισιού, που αφιερώθηκαν στις μεταφορικές τέχνες, τη μουσική, το βιομηχανικό σχέδιο και τη λογοτεχνία. Μια συντριπτική επιτυχία όπου ο Rogers και ο Renzo Piano έγιναν αναγνωρίσιμα ονόματα σε όλο τον κόσμο.Τα χαρακτηριστικά αυτού του έξι-ορόφου σύνθετου είναι ορατή τεχνολογία υπό μορφή πλεγμάτων κατασκευής, στοιχείων χρησιμότητας στα φωτεινά χρώματα και διαφανών σωλήνων. Αυτό το κτήριο περιγράφεται συχνά ώς, υψηλή τεχνολογία "Η κύρια εργασία του Renzo Piano περιλαμβάνει περισσότερα από 40 worid-διάσημα προγράμματα, ως μουσεία, στοές, εκκλησίες, πάρκα μουσικής, ιδρύματα και εθνικά κέντρα, εμπορικά κέντρα, γέφυρες, αναδημιουργίες των τετραγώνων, αερολιμένες κ.λπ.Ένα από το διασημότερο μουσείο του είναι de Menil Collection στο Χιούστον, Τέξας. Το 1982, ο συλλέκτης Δομίνικος de Menil ήρθε σε επαφή με το Renzo Piano για να σχεδιάσει ένα μουσείο για τη συλλογή της, η οποία ενσωμάτωσε περισσότερες από 10 000 εργασίες του πρωτόγονου. Το μουσείο προορίστηκε επίσης ως κέντρο για τη μουσική, τη λογοτεχνία, το θέατρο και τις πολιτιστικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Βρίσκεται σε ένα μικρό πάρκο που περιβάλλεται από τη χαμηλή κατοικημένη κατοικία, και είναι χαρακτηριστικό λόγω της απλότητας, της ευελιξίας, των ανοιχτών χώρων και του φωτισμού του με τη φυσική ελαφριά σχεδιασμένη πρόσθετη στέγη, Ο Renzo Piano συγκρίνει αυτό το μουσείο με το κέντρο Pompidou και λέει: " Παράδοξα, η συλλογή Menil με τη μεγάλη ηρεμία της και τη συγκρατημένη περιγραφή της είναι πολύ πιο σύγχρονη από το κέντρο Pompidou. Η τεχνολογική εμφάνιση του κέντρου Pompidou είναι παρωδία. Η τεχνολογία που χρησιμοποιείται για τη συλλογή Menil είναι πιο προηγμένη,.Στην άλλη πλευρά του κόσμου στην Νέα Καληδονία, ο Renzo Piano έκανε το Tjibaou που το πολιτιστικό κέντρο εξήγησε ότι υπήρχαν δυσκολίες στην εύρεση ενός τρόπου να εκφραστούν οι παραδόσεις στον Ειρηνικού όμως διαμορφώθηκαν. Η έννοιά του είναι γνήσιο χωριό που συντίθεται σε δέκα δομές των διαφορετικών μεγεθών και των λειτουργιών. Ο μεγαλύτερος είναι τόσο ψηλός όπως κτήριο εννέα ορόφων. Οι δέκα δομές του κέντρου αυτού οργανώνονται σε τρία χωρία:Κάποιο αφιερώνεται στην έκθεση, άλλο είναι για το διοικητικό προσωπικό, τους ιστορικούς και άλλα γραφεία και το τρίτο είναι για τις δημιουργικές δραστηριότητες όπως ο χορός, η ζωγραφική, το γλυπτό και η μουσική. Οι κατασκευές είναι κυρτές δομές που μοιάζουν με τις καλύβες, χτισμένες από τις δοκούς και τα πλευρά και ο Renzo Piano προσθέτει:Είναι μια έκφραση της αρμονικής σχέσης με το περιβάλλον. Ένα από τα πιο πρόσφατα προγράμματά του ήταν να σχεδιαστεί ένας αερολιμένας στην Οζάκα, Ιαπωνία. Δεδομένου ότι η Οζάκα δεν είχε κανένα δωμάτιο για έναν αερολιμένα, οι αρχές αποφάσισαν να χτίσουν ένα τεχνητό νησί στον κόλπο. Ο αεροσταθμός Kansai είναι μια δομή με τις κυματιστές, ασυμμετρικές γραμμές και είναι σε θέση 100 000 επιβάτες ημερησίως και είναι ο μεγαλύτερος που έχει σχεδιαστεί μέχρι στιγμής.Ο Renzo Piano απονεμήθηκε για 30 βραβεία από το 1978 μέχρι το 2000. Το περισσότερο γόητρο ήταν το βραβείο αρχιτεκτονικής Pritzker, που ο Renzo Piano έλαβε το 1998 στο λευκό οίκο, την Ουάσιγκτον, τις ΗΠΑ και το βραβείο Wexner το 2001 που παραλήφθηκε επίσης στις ΗΠΑ, στο κέντρο Wexner για τις τέχνες στο Οχάιο.